Biricik kızımın özlemiyle doluyum onu görmeyeli 2 aya yakın olacak interrail'in son günleri herkesden çok onu özledim yol arkadaşlarıma her seferinde durup durup '' iyi güzel sürekli geziyoruzda ben biricik kızım RAFFLE ' ı ne de çok özledim '' diyorum.Sonra yol arkdaşlarıma onu son bıraktığım yerde ardıma bakarken nasılda bana ağlamaklı havladığını anlatıyorum...
Günler günler .... peşi sıra gidiyor içimde onun özlemi bana naz yapışı üzerime çıkıp yalakalık yapması... Acaba iyimi diye düşünürken aklımın bir yanından bu anıları geçiyor... Trenin buharlaşmış camlarından o eşsiz yeşillikleri izlerken onunla hafta sonraları gittiğimiz yeşillikler aklıma geliyor inceden bir gülümseme sarıyor çehremi...
Gezinin bitmesine her geçen saat daha da az zaman kalıyor.İşte kızıma kavuşacağım onu sevip oynayacağım diyorum kendi kendime, çok büyük bir bağ var aramızda...
Biliyor musunuz keşke bu geziye çıkmasaydım... Onunla daha fazla zaman geçirirdim onu daha fazla görürdüm. Bunları neden mi söylüyorum.
Biricik kızım artık hayatta değil...Bunları yazarken bile hayatta olmadığına hala inanmak istemiyorum... Gözlerim dolu dolu boğazımda bir düğüm var. O benim herşeyim(di)...
Dün haberini aldım yaklaşık bir ay önce hayata gözlerini yummuş. Daha 1 yaşına bile basamamıştı !!!
O kadar özlemi ile doluyken bu haber hayatımın en kötü anlarından birini yaşattı bana !!!
Evet artık biricik kızım hayatta değil onun yerini hiç(birşey,kimse) dolduramaz.Onu geride bıraktığım 2 ayın özlemi ile uğurluyorum...Ardından dökülen göz yaşlarımın seni geri getirmeyeceğini biliyorum fakat elimde değil sen herşeyimdin !!!
Elveda biricik kızım RAFFLE .....
